झुलवाकार

-

जवळजवळ ७ वर्षे झाली असतील या घटनेला आपण इतक्या मोठ्या माणसाच्या घरी आलो आहोत यांची जरा देखील जाणीव नव्हती मला. नाव “उत्तम बंडू तुपे",खडकी येथील घरी गेलो होतो मी.घर सापडायला जरा वेळ गेला कारण ते एका खोणपडात होत. घर तरी कसे म्हणावं एकच १०x१० ची खोली त्यातच स्वयंपाकासाठी असलेली एक चूल आणि पुस्तकाने भरून गेलेल्या भिंती. त्या खोलीत त्या माऊलीने बसायला टाकलं आणि चहा करायला टाकला पण तो देखील कोरा(दूध नसलेला) आणि विचारले देखील चाललं ना तुम्हांसनी मी होकारार्थी मान करून चाललाय की असा इशारा केला. चहा करण्यासाठी चूल पेटवत होती ती चूल, तो चहा मला काहीच समजत नव्हतं काय चाललंय ती आज्जी(कारण ती माझ्या आज्जी च्या वयाची असेल) तीला काय चूल काय लवकर पेटत नव्हती त्या खोलीत सगळा धूर झालेला  तशातच एक छोटी पोरगी पळत पळत आली घसलेटाचे दोन-चार थेंब चिमणीतून ओतले आणि ती चूल पेटवून दिली त्या चुलीत अचानक जाळाचा भडका झाला आणि चहा उकळू लागला ती आज्जी त्यांच्या संसाराच्या गाड्याबद्दल सांगत होती, आणि अचानक त्या पुस्तकाकडे पाहत बोलली कधी कधी वाटत या पुस्तकाला पण या चुलीत टाकावं ”झुलवा" चे “झुलवाकार" दारातच बसून हे सर्व ऐकत होते थोड्या वेळात चहा उकळला आणि स्टील च्या कपात चहा ओतला. चहा पीत असताना मात्र आज्जी ने लेखकाचे मनसोक्त कौतुक केलं. मला या झुलवकाराचे काही नाटकात केलेल्या कामाचे फोटो पाहायला मिळाले, झुलवाकाराने लिहिलेलं प्रत्येक पुस्तक वाचायला नाही पण पाहायला मिळालं ती आज्जी त्यांच्या सर्व जुन्या आठवणींना उजाळा देत होती जगण्यासाठी केलेला सारा आटापिटा ती सांगत होती प्रत्येक फोटो मागची कहाणी सांगत होती, मी थोड्या संभ्रमात पडलो हा माणूस इतका मोठ्या कलाकारांसोबत काम करत होता मग आज असा का? या मागच्या अर्धा एक तासात मला जरा देखील कल्पना नव्हती की आपण इतक्या मोठ्या लेखकाच्या घरी आहोत. आणि ओळखणार तरी कसे ना मोठा बंगला ना दारात साधी दोन चाकी गाडी. एका मोडक्या खुर्चीत बसलेली ती छबी अजूनही जशीच्या तशी माझ्या डोळ्यासमोर आहे, घरासाठी चाललेली धडपड मला त्यावेळी समजली नाही पण काही दिवसांपूर्वी टी. व्ही. वर बातमी वाचली आनंद झाला ‘उत्तम बंडू तुपे यांना मिळणार हक्काचे घर'. सर्व गोष्टी माणसाला तो माणूस या जगातून निघून गेल्यावरच कळतात आज हे सर्व लिहिण्याची वेळ माझ्यावर आली कारण मागचा रविवार दिनांक २६ एप्रिल २०२० रोजी या महान झुलवाकाराचे निधन झाले. आज मला लिखाणाची सवय झाली ती पण या आणि अश्याच खूप साऱ्या लेखकांमुळे माणूस जितकं वाचेल तितका प्रकट होऊ शकतो.
या अश्या महान ”झुलवाकाराला" भावपूर्ण श्रद्धांजली।
        प्रविण

Comments

  1. Somnath Ankushrao Ladhane 18 November 2020 at 21:31

    लेखनास सुरवात झाली हीच त्यांना शब्दरूपी श्रद्धांजली झाली ...
    तुमचं लिखाण उत्तरोत्तर वाढत जावो ...👍👍

    ReplyDelete
    Replies
    1. erpblogs16 December 2020 at 11:01

      धन्यवाद सर...🙏
      आता हे लिखाण असंच चालू राहील.

      Delete

Post a Comment

Popular posts from this blog

परत एकदा धोकेबाज मीच..!!!

-
Image
  दोन दिस झालं कळलं त्वा नवा लॅपटॉप घेतला म्हणून , पप्या इसरला लका मला . तरी तुला सांगत व्हतो . नग घेऊ नवा पण छा ... तू म्हव कव्हा ऐकणार नाय . लका आठीव ते दिवस काय हालत व्हती तुही . काम्पूटर साठी कुणाकडं बी पाळायचास ह्याचा घी त्याचा घी मग काम पुर कर . एक प्रियसी प्रियकराला ईचाराती व्हय र तू मला कधी सोडून तर जाणार नाय ना ? तव्हा त्यो प्रियकर तिला म्हणतु कधी म्हणजी कधी म्हणजी कधी च जाणार नाय . पण जे व्हायचं तेच व्हतं अन त्वा बी तेच केलंस . लका तुह्या हातात आलो तव्हा म्हयात खरच अजिबात जीव नव्हता . त्वा मला नवा जनम दिलंस . तव्हाच ठरीलं व्हतं आता ही साथ शेवटपथुर . पण लका अजून जीव हाय माह्यात अन तू मला सोडून दिलंस त्या प्रियसी सारखं . एक वचन दिलंत त्वा मला आज त्याचीच आठवण करून द्यायला आलो हाय . “ त्वा जरी नवा कॉम्प्युटर घेतला तरी मला इसरणार नाय ". त्यो दिवस मला अजून बी आठवतो धूळ खात पडलेलो मी अचानक तुह्या हातात पडलो . पहिल्यांदा वाटलं उगाच आलो ...
Read more

धोकेबाज मी...!!!

-
Image
झक मारली आणि चाकाचा शोध लागला. इथं आमचा विचार करतच नाही राव तुम्ही. नुस्ती वंगवता वढ एक्सलरेटर आणि पळव ऐशी च्या स्पीड नी. पार आता जीव गेला की राव माझा. नुसता खुळखुळा करून टाकला आहे. टाकतेत तीस च आणि पाळवतेत पन्नास च्या तेला इतकी. त्यो मेकॅनिकल इंजिनीअर सुद्धा डोक्याला हात लावून बसला असेल गडे. अरे नुसतं तेल टाकून काही होत नसतंय, कधी तरी सर्व्हिसिंग नावाची गोष्ट असतीय ती पण करत जावा. आणि माझं वजन किती तुमचं तीन-चार लोकांचं किती जरा तरी विचार करा की लका. स्पीड चा काटा मोडून जाईल एकाद्या दिवशी, त्यो काही सत्तर च्या खाली येत नाही गडे.  आता मी म्हातारी झाली आहे,आता लवकरच माझी काळजी नाही घेतली तर काही खरं नाही बघ. प्रेम नाही राव राहील आपलं पाहिल्या सारखं. रोज मला पुसून काढायचास आठवड्यात एकदा धुवून काढायचायस नाहीतर अत्ता पार वाट लावली आहेस. दोन चकवरच्या गाडीवर तुम्ही चार लोक बसता जरा तरी काही वाटूद्या, म्हणजे मी असं नाही म्हणत सहा चाकाच्या बस मध्ये फक्त सहाच लोकांनी बसलं पाहिजे पण पहा विचार करून. थकले बाबा मी आता खरच एकाद्या दिवशी कुठे तरी अचानक माझा प्राण नक्की जाणार आणि त्या ...
Read more
-
Image
मित्रा , मी आहे ना...! Everything is fine रे बाबा..! आपल्या आयुष्यात आलेली मित्र नावाची ही माणसं काही उगाच आलेली नसतात....... त्यामागे नक्कीच काहीतरी कारण असतं..... त्यांच्याशी काहीतरी ऋणानुबंध जुळलेले असतात..... नाहीतर सव्वाशे करोड लोकसंख्येच्या देशात नेमकी याच व्यक्तीशी आपली ओळख का होते ? याच उत्तर कोणीही देऊ शकत नाही........ जे हे मैत्रीचं नाती तयार होतात ते आपण जीवापाड जपावं...... आपल्या जगण्यासाठी ज्या प्राणवायूची गरज असते तो प्राणवायू म्हणजे ही मैत्री...... रक्ताच्या नात्यांना काही चॉईस नसतो , पण मैत्रीच्या नात्यात तसं नसतं...... It's Mutual Relation..... मन जुळलं , विचार जुळले की मैत्रीचं नातं तयार होत...... जे बंध खूप घट्ट असतात ते कोणाच्याही सांगण्याने किंवा विपरीत परिस्थितीत कधीच तुटत नाहीत...... अथवा खूप वाईट परिस्थितीतुन जात असताना मित्राचे किंवा मैत्रिणीचे “मी आहे ना” हे शब्द संजीवनी सारखे काम करतात...... अगदी प्रत्यक्ष नाही पण अप्रत्यक्ष सोबत असणं खूप सकारात्मक ऊर्जा देणारं असतं...... पैश्यांनी श्रीमंत होणं खूप सोपं आहे हो...... नात्यांनी समृद्ध होणं तितकं...
Read more