Erpblogs

आत्महत्या हा आत्महत्या करणाऱ्याचा अयशस्वी पण चुकून यशस्वी झालेला प्रयत्न असतो. जिवंत असलेल्या प्रत्येक व्यक्तीला एकदा तरी आपण मारून जावं असं नक्की वाटलेलं असतं मग आपण मरतो का लगेच तर नाही. आईचा मार खाल्ला, शिक्षकांनी सर्वांसमोर झापलं, परीक्षेत अपयश आलं असे अनेक कारणं आहेत मरण्यासाठी. एकाद्या व्यक्तीचा राग आला तर “मर तिकडं जाऊन" हे निघालेले शब्द खूप मनावर आपण घेत नाही पण काही घटना माणसाला निःशब्द करतात. मानव पृथ्वीवरील सर्वात बुद्धिमान प्राणी आहे. पण तो खरचं आहे का? आपण आपल्या माणसाला जपत नाही असच आजच्या काळात दिसत आहे. काही घटना घडतात तेंव्हा वाटत कदाचीत ती वेळ चुकवता देखील आली असती. खूप लोक नैराश्यात जात आहेत, तेवढेच त्यातून बाहेर येण्यासाठी प्रयत्न पण करत आहेत. ह्या प्रयत्नांना गरज आहे कुटुंबातील व्यक्तीची. नैराश्यात गेलेल्या व्यक्तीकडे पाहण्याचा दृष्टिकोन बदलावा लागेल. ती व्यक्ती वेडा आहे असं कधीही भासवू नका, कारण त्याच पुढील पाऊलं काय असू शकते हे मागील काही काळात आपण पाहिलं आहे. नैराश्य येण्याची खूप कारणं असू शकतात, आपलं पुढे काय होईल? एखाद्या चुकीच्या निर्णयामुळे ...

“सावधान" पुढे शाळा आहे वाहने सावकाश चालावा. विसरलात वाटत हे वाक्य, काय सुसाट गाड्या पळवत आहात तुम्ही. सर्वप्रथम तर माफी मागते या परिस्थितीला मी सुद्धा तितकीच जबाबदार आहे. आज वाटतं, नको तितकं शिकवलं आणि आज ही परिस्थिती आली. बेट्या तुला काय मी हा व्हारस तयार करायला एवढं शिकवलं होत का रे? आज तू चक्क माझंच दार बंद केलंस.  माझे लेकरं येत नाहीत माझ्याकडं, ते गुरुजी सुद्धा कधीतरीच चक्कर मारतात. दोन आठवड्यापूर्वी गुरुजी आले आणि एकदा दार उघडलं तर जरा कुठं मोकळा श्वास घेतला. त्यादिवशी गुरुजी जरा चिंतेत वाटत होते. म्हणून विचारावं म्हटलं नेमकं काय झालं? तर त्यांचे डोळे भरून आले. गुरुजींच्या खूप साऱ्या आठवणी आहेत माझ्यासोबत मग त्या परत जाग्या करू लागले. गुरुजींचं हे शेवटचं वर्ष होत, ते सेवानिवृत्त होणार होते. पण त्यांना अशी सेवानिवृत्ती नको होती. सेवानिवृत्ती च्या कार्यक्रमला एकाद्या लहानग्यांच्या हाताने फुलं घेऊन निवृत्ती हवी होती. त्यांना त्या बाहेरच्या फळ्यावर “सेवानिवृत्ती समारंभ" हे शब्द हवे होते ते त्यांना सोनेरी अक्षरात लिहून ठेवायचे होते. काहीच दिवसात आता गुरुजी शाळेत ...

आज टिकली जरा नाराज दिसत होती तेवढ्यात तिथं सुरसुरी आली आणि विचारलं का गं बया काय म्हणून एवढी नाराज हायीस ? टिकली आपलं बराच वेळ काही नाही काही नाही म्हणून बोलत होती पण सुरसुरी आता खोलात गेली तेंव्हा कळलं टिकली नाराज असण्याचं कारण "बाई तुमचं बरं हाई तुमची आठवण होती तरी वर्षभरातून दोन चार बऱ्या नाहीतर आम्ही हि दिवाळी कि डायरेक्ट पुढची दिवाळी म्हणून मी जरा नाराज हाई बघ" हे दोघीच संभाषण सुरु होत तेवढ्यात तिथं गण्या आला आणि एक मोठा सुतळी बॉम्ब वाजवून गेला अक्षरशः दोघीही बहिऱ्या झाल्या. अचानक झालेल्या आवाजाने छातीत धडधड वाढली होती आजूबाजूचं काहीच दिसत नव्हतं आणि ऐकू देखील येत नव्हतं. जवळपास दहा मिनिटानंतर सुरसुरीला तरी अंधुक दिसायला लागलं पण टिकली ला मात्र अजूनही काही सुचत नव्हतं कस बस टिकलीला सुरसूरीने हलवून शुद्दीवर आणलं. तेंव्हा टिकली बोलू लागली बघ बाई हे असलं आपलं जिणं काय अर्थ हाय का याला ? गण्या अजून एक सुतळी बॉम्ब घेऊन आला इकडे यांच्या अंगाचा नुसता थरकाप सुटला. आत्ता तर कुठं जरा बरं वाटायला लागलं होत तेवढ्यात हो बाबा अजून एक बॉम्ब घेऊन आला. गाण्याचा बाप दारात येऊन...

झक मारली आणि चाकाचा शोध लागला. इथं आमचा विचार करतच नाही राव तुम्ही. नुस्ती वंगवता वढ एक्सलरेटर आणि पळव ऐशी च्या स्पीड नी. पार आता जीव गेला की राव माझा. नुसता खुळखुळा करून टाकला आहे. टाकतेत तीस च आणि पाळवतेत पन्नास च्या तेला इतकी. त्यो मेकॅनिकल इंजिनीअर सुद्धा डोक्याला हात लावून बसला असेल गडे. अरे नुसतं तेल टाकून काही होत नसतंय, कधी तरी सर्व्हिसिंग नावाची गोष्ट असतीय ती पण करत जावा. आणि माझं वजन किती तुमचं तीन-चार लोकांचं किती जरा तरी विचार करा की लका. स्पीड चा काटा मोडून जाईल एकाद्या दिवशी, त्यो काही सत्तर च्या खाली येत नाही गडे.  आता मी म्हातारी झाली आहे,आता लवकरच माझी काळजी नाही घेतली तर काही खरं नाही बघ. प्रेम नाही राव राहील आपलं पाहिल्या सारखं. रोज मला पुसून काढायचास आठवड्यात एकदा धुवून काढायचायस नाहीतर अत्ता पार वाट लावली आहेस. दोन चकवरच्या गाडीवर तुम्ही चार लोक बसता जरा तरी काही वाटूद्या, म्हणजे मी असं नाही म्हणत सहा चाकाच्या बस मध्ये फक्त सहाच लोकांनी बसलं पाहिजे पण पहा विचार करून. थकले बाबा मी आता खरच एकाद्या दिवशी कुठे तरी अचानक माझा प्राण नक्की जाणार आणि त्या ...